Αφουγκράζομαι τους ήχους της μοναξιάς
του υπνοβάτη εαυτού μου.
Καθένας ξεχωριστά, επιβάλλει
το σκηνικό στο επόμενο μου όνειρο...
Εγώ θα σε βολέψω εδω, το ποίημα, αν και φτωχικό, είναι φιλόξενο. Μη νοιάζεσαι, θα το διαβάσουν πολλοί, κανένας δεν θα καταλάβει. Βγάλε τα παπούτσια που σε στεναχωρούν, άναψε τσιγάρο και μίλα μου για τα πιο άσχετα πράγματα. Δεν θα μας ενοχλήσει κανείς, τη μνήμη την έκλεισα στο συρτάρι, το χρόνο τον κλείδωσα στην αποθήκη, έτσι, για να νοιώσεις άνετα σ' αυτό το ποίημα. Αμαλία Τσακνιά.
1 σχόλιο:
καλώς ήλθες μοναχικέ ποίητη...
Δημοσίευση σχολίου