Επιτέλους βροχή!
Ήρθε η ώρα να ξεπλυθούν τα πάντα.
Θα βγω να μουλιάσω τα όνειρα στο χάδι της,
ούτως ή άλλως η στεγνή μου μοναξιά
έχει ανάγκη το άγγιγμα της.

Η γόμμα που σβήνει, υγρή, δροσερός εφιάλτης,
μα κι ανάγκη να ξεχάσω μεγάλη…