Χρόνια Πολλά !
21 Iουνίου, Παγκόσμια ημέρα Μουσικής

Βιάζομαι στιγμή μου,
κάνε γρήγορα τον κύκλο σου,
θέλω να προλάβω…
Ο χρόνος, βαραίνει την αισιοδοξία μου
με περιττές εικόνες.
Οι προσδοκώμενες αργούν
κι όπου να 'ναι ξημερώνει…

Επιτέλους βροχή!
Ήρθε η ώρα να ξεπλυθούν τα πάντα.
Θα βγω να μουλιάσω τα όνειρα στο χάδι της,
ούτως ή άλλως η στεγνή μου μοναξιά
έχει ανάγκη το άγγιγμα της.

Η γόμμα που σβήνει, υγρή, δροσερός εφιάλτης,
μα κι ανάγκη να ξεχάσω μεγάλη…

Επόμενο Όνειρο

Αφουγκράζομαι τους ήχους της μοναξιάς

του υπνοβάτη εαυτού μου.

Καθένας ξεχωριστά, επιβάλλει

το σκηνικό στο επόμενο μου όνειρο...

Δροσιά

Δυο σταγόνες ποίησης έπεσαν πάνω μου
Κι ήταν ταξίδι κι ήταν πανσέληνος.
Δεν βράχηκα…
…Ήσουν εσύ.

Ανάγνωση

Νοιώθω ότι γράφω με αόρατο μελάνι.
Διαβάζω μα δεν αναγνωρίζω τις λέξεις μου.
Τρομάζω!

Πίσω απ’ αυτό το απρόσμενα κρυφό παιχνίδισμα
του χαραγμένου με την πένα μου χαρτιού,
μπορεί να ελλοχεύει η σκιά της αδιαφορίας
του αναγνώστη εαυτού μου.

Θύμισες

Εκεί που είσαι…
καν’ το καλό να μπεις στο πρώτο μπαρ που θα βρεις.
Άναψε ένα τσιγάρο, πιες ένα ποτό στη υγειά της ανάγκης
να ήμαστε μακριά.
Περιεργάσου το χώρο, κοίτα τον με τη ματιά μου,
αφομοίωσε τις μυρουδιές του,
άγγιξε της στιγμής την ουσία, χρωματίζοντας την
με τις μπογιές της ψυχής σου.
Κι έπειτα, στράγγιξε την τελευταία σταγόνα σου
ψάχνοντας την αύρα μου…
Κάπου ‘κει την άφησα πίνοντας κι εγώ…
Μια ζωή πριν.

Θέλω

Το ΄΄ θέλω΄΄ έρχεται πάντα σε πείσμα της λογικής
απ’ την ίδια κατεύθυνση…Είτε το θες είτε όχι.
Σχεδόν πάντα απελευθερωμένο απ’ τη συχνότητα
της χροιάς του ανέμου που στροβιλίζεται γύρω απ’ τα πρέπει μας.

Η γαλήνη προβοκατόρικο συναίσθημα αναβολής
στη διαγεγραμμένη τροχιά του.

Κ Ε Σ Α Ρ Β

Έξι λέξεις όνειρο, έξι γουλιές νέκταρ προσδοκίας, έξι ανεξίτηλα βελούδινες νότες, μελένιας συγχορδίας, χαραγμένες στης ψυχής μου το τεφτέρι…

Επιθυμία

Θα ΄θελα να ‘μουν ποιητής με
τη στόφα του κλασσικού,
μα βλέπεις άργησα να γεννηθώ
και τα καλά κρατάνε λίγο…

…Όσο μια πνοή σε τρεις αράδες,
που σε συνεπαίρνουν στο ταξίδεμά τους…

Ανάποδη στιγμή

Άραγε μια στιγμή μπορεί να σε κάνει τόσο κομμάτια,
όσο μια ανάποδη ώρα ή το κρυφοκοίταγμα του φάλτσου της στιγμής;

Μα όχι, δε θα υποκύψω στη μεγαλειότητα
και τις προσταγές της συννεφιασμένης σου απλότητας.
Δε σου κάνω το χατίρι, ανάποδη Κυρά στιγμή.