Δυο σταγόνες ποίησης έπεσαν πάνω μου
Κι ήταν ταξίδι κι ήταν πανσέληνος.
Δεν βράχηκα…
…Ήσουν εσύ.
Κι ήταν ταξίδι κι ήταν πανσέληνος.
Δεν βράχηκα…
…Ήσουν εσύ.
Εγώ θα σε βολέψω εδω, το ποίημα, αν και φτωχικό, είναι φιλόξενο. Μη νοιάζεσαι, θα το διαβάσουν πολλοί, κανένας δεν θα καταλάβει. Βγάλε τα παπούτσια που σε στεναχωρούν, άναψε τσιγάρο και μίλα μου για τα πιο άσχετα πράγματα. Δεν θα μας ενοχλήσει κανείς, τη μνήμη την έκλεισα στο συρτάρι, το χρόνο τον κλείδωσα στην αποθήκη, έτσι, για να νοιώσεις άνετα σ' αυτό το ποίημα. Αμαλία Τσακνιά.
1 σχόλιο:
Test
Δημοσίευση σχολίου